Από τη Λε Μοντ Ντιπλοματίκ, ένθετο στην Ελευθεροτυπία
Του Dominique Vidal
«Δύο μέτρα και δύο σταθμά»: αυτή η έκφραση χαρακτηρίζει θαυμάσια την κάλυψη, από τα μέσα ενημέρωσης, του εγκεφαλικού επεισοδίου του Ισραηλινού πρωθυπουργού Σαρόν, αν συγκριθεί με την αρρώστια και το θάνατο του πρώην προέδρου Αραφάτ, το Νοέμβριο του 2004. Η απώλεια του πρώτου θα αποτελούσε «απειλή για την ειρήνη», ενώ ο θάνατος του δεύτερου θα παραμέριζε ένα «εμπόδιο στην ειρήνη».
Παράδοξη εναλλαγή ρόλων. Ο Αμπού Αμάρ οδήγησε την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης από τον ένοπλο αγώνα, μερικές φορές τρομοκρατικό, για την εξαφάνιση του Ισραήλ, στον πολιτικό και διπλωματικό αγώνα, με στόχο να δημιουργηθεί το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.
Οσο για τον γηραιό στρατηγό, αυτός έλαβε μέρος σε όλους τους πολέμους του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένου και του πολέμου του εποικισμού, του οποίου υπήρξε ο αρχιτέκτονας. Και συνέδεσε το όνομά του με μία σειρά σφαγές(1).
Τα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν συχνά τις σφαγές στη Σάμπρα και τη Σατίλα, τις οποίες διέπραξαν οι «Λιβανικές Δυνάμεις» με τη συνενοχή των ανδρών του, και πολύ πιο σπάνια τις άλλες σφαγές που διέπραξαν μόνο οι άνδρες του: Κίμπια (1953), πέρασμα της Μίτλα (1956), Λωρίδα της Γάζας (1971), χωρίς να ξεχνάμε την αιματηρή ανακατάληψη της Δυτικής Οχθης (2002).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε όλοι πριν σχολιάσουμε τις εξελίξεις είναι αυτό που εκφράζεται από το προκλητικό παρακάτω post:
http://cuanas.blogspot.com/2006/03/
myth-of-palestine-from-little-green.html
(συγνώμη για το σπασμένο link)
Στο αέναα επίκαιρο ερώτημα τοποθετήθηκε ο Σιρ Χεβέρ, μέλος του ισραηλινο-παλαιστινιακoύ Εναλλακτικού Κέντρου Πληροφόρησης http://www.alternativenews.org/
«Θέλω να τονίσω πως κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν πρέπει να δεχτεί αυτή την ιδέα του «εβραϊκού κράτους», είναι μια ρατσιστική ιδέα. Στο Ισραήλ ζουν πολλοί άνθρωποι, πολλών εθνοτήτων και πολλών θρησκειών. Η ιδέα περί εβραϊκού κράτους θέλει να έχουν πλήρη δικαιώματα μόνο όσοι ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο έθνος και έχουν μια συγκεκριμένη θρησκεία, ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα είναι πολίτες β’ κατηγορίας. Οι μη Εβραίοι έχουν περιορισμένα δικαιώματα, και συχνά είναι δύσκολο απλώς και να περπατήσουν στον δρόμο, γιατί μπορεί να δεχτούν επίθεση από την αστυνομία. Είναι ύποπτοι μόνο και μόνο επειδή δεν είναι Εβραίοι. Αυτό σημαίνει εβραϊκό κράτος. Αυτό η Χαμάς – που της ζητείται να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος - δεν μπορεί να το δεχτεί, γιατί μέσα στο Ισραήλ υπάρχουν ένα εκατομμύριο Παλαιστίνιοι που ζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.»
Δημοσίευση σχολίου